Oscar van den Boogaard

Over dit boek:

De gedachten die je voor jezelf moet houden omdat je ze niet mag denken kon hij met haar delen. Ze spraken een verboden taal. Een geheimtaal. Een complot tegen de wereld. Ze konden urenlang scrabbelen en woorden leggen die niet bestonden. Je zou het liefde kunnen noemen maar zij hield niet van dat woord. Ze beweerde dat liefde uitgevonden was door mensen die er een woord voor nodig hadden. Zij waren anders. Ze waren de liefde al voorbij. Ze waren één. De liefde kon niet tussen hen komen. De liefde kon hen niet scheiden. Maar ze werden gescheiden. Niet door de liefde maar door de dood. Niet hun eigen dood maar de dood van het kind. De woorden die niet bestonden konden hen niet helpen. (Flpatekst)